Josh Trank | UK, USA | 2012

April 28, 2012

เฉยๆ ไม่อะไรกับมันมาก สิ่งหนึ่งยืนยันได้เลย ณ ตอนนี้ว่า เราไม่ชอบไอ้หนังประเภท found footage เลยจริงๆ พับเผื่อยสิ ตั้งแต่เรื่องแรกครั้งกะโน้นคือ The Blair Witch Project (1999) ที่เราอุตส่าห์ตามไปดูที่โรงชั้นสองฉายควบแถวชานเมืองกรุงเทพฯ ไม่มีอะไรน่ากลัว หรือให้ความรู้สึกสมจริง หรือชวนตื่นเต้นกับความล้ำหน้าของมันเลย หลับไปเลยเกือบตลอดทั้งเรื่อง ความสมจริงเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับความคิดความรู้สึกของเรา มากกว่าจะเป็นที่ตัวรูปแบบและสิ่งที่เห็นบนจอกระมัง

Den enfaldige mördaren (original title) | Hans Alfredson | Sweden | 1982

April 28, 2012

อยากเขียนอะไรยาวๆ เกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ แต่ถ้าจะโน้ตไว้สั้นๆ ก่อนนั่นคือ ตราตรึง ทั้งงดงามและร้าวราน มหัศจรรย์แห่งภาพยนตร์อย่างแท้จริง

Peter Watkins | USA | 1971

April 26, 2012

แม้ว่าเราจะไม่ค่อยถูกจริตกับสไตล์แบบนี้สักเท่าไหร่ แต่ก็ต้องยอมรับว่าสมจริงได้อย่างที่สุด ทำให้หดหู่ ระทึก กระทั่งลงเอยด้วยความเศร้าหมอง ก่อนจะถูกกระทุ้งขึ้นมาด้วยความโกรธขึ้ง อีกเช่นเคยล่ะเรา นึกอยากให้มีใครสักคนหนังทำนองนี้สักเรื่องเกี่ยวกับอำนาจรัฐ การกดขี่บีบบังคับ และกฎหมายบ้าบอบางตัวในสังคมไทย

Kim Han-min | South Korea | 2011

April 23, 2012

อืมม หนังสนุกกว่าที่คาดไว้เยอะเลยอ่ะ เข้มข้น เร้าใจ และระทึกดีในหลายช่วงหลายตอนของการไล่ล่า ไม่ค่อยได้ดูเกาหลีสักเท่าไหร่ เพิ่งรู้ว่าผู้กำกับเค้าก็ทำหนังทำนองนี้ออกมาใช้ได้เลย

O Ano em Que Meus Pais Saíram de Férias (original title) | Cao Hamburger | Brazil | 2006

April 21, 2012

ถ้าเป็นช่วงก่อนหน้านี้เราคงชอบหนังเรื่องนี้มาก แต่ในช่วง 4-5 ปีที่ผ่านมา อะไรหลายอย่างสำหรับเราเปลี่ยนไป

วัยเด็ก เพื่อนและผู้คนแปลกๆ ประสบการณ์ตื่นเต้น ความฝัน แรงบันดาลใจ โลกอันเลวร้ายของผู้ใหญ่ที่รับรู้อย่างไม่เข้าใจ และการเปลี่ยนผ่านของช่วงวัย หนังมากมายหลายเรื่องเล่าเรื่องราวเหล่านี้ และเรามักจะหลงรักมันเสียทุกเรื่องอย่างไม่ยากเย็น

ตลกดีที่ตอนดู The Year My Parents Went on Vacation เรื่องนี้ เราดันนึกถึงประโยคหนึ่งจาก Scream 4 ประโยคนี้ซึ่งน่าจะเป็นส่วนดีที่สุดของหนังเรื่องนี้สำหรับเรากล่าวว่า "โศกนาฏกรรมของคนรุ่นเก่า มักจะกลายเป็นเรื่องขบขันของคนรุ่นต่อไป" My Parents ไม่ถึงขนาดปฏิบัติต่อ "โศกนาฏกรรม" ในช่วงเผด็จการของบราซิลเมื่อช่วงต้นทศวรรษ 1970 ในเชิงขบขัน แต่ทำมันให้อบอวลไปด้วยบรรยากาศแห่งการหวนไห้หาอดีต เราไม่รู้ว่าหนังเจตนาที่จะเทน้ำหนักไปที่การหวนหาอดีตเพียงใด หรือปรารถนาจริงจังแค่ไหนที่จะทบทวนช่วงเวลาแห่งเผด็จการนั้น ขณะที่มันประสบความสำเร็จในส่วนแรก และสร้างความทรงจำความเข้าใจต่อความเลวร้ายได้อย่างเบาบางในส่วนหลัง เราไม่ค่อยพอใจ

ชั่วขณะหนึ่ง เราคิดขึ้นว่าถ้าปฏิบัติต่อโศกนาฏกรรมไปในเชิงขบขันเสียเลยอาจจะน่าพอใจกว่า เผื่อผลที่ได้จะรุนแรงแบบที่ Life is Beautiful (เบนิยี) เคยทำ

ความเลวร้ายที่เกิดขึ้น ใครบอกว่าควรจะปล่อยๆ มันไปและให้เวลาจัดการทุกสิ่ง

ชีวิตวัยเด็กกับโลกเลวร้ายของผู้ใหญ่ โดยเฉพาะที่ให้น้ำหนักกับประเด็นทางการเมือง พร้อมๆ กับดูเรื่องนี้ เรานึกถึง Au Revoir Les Enfants (มาลล์) When Father Was Away on Business (คุสตูริก้า) หรือถ้าให้ที่ว่าด้วยประเทศที่ใกล้ๆ กับ My Parents หรือใกล้เราเข้ามาสักหน่อย อย่าง Machuca (อังเดรส์ วู้ด, ชิลี) Peppermint Candy (ลี ชาง ดง, เกาหลีใต้) เราได้ดูสองเรื่องหลังนี้ในช่วงเมื่อไม่นาน ในช่วงที่สถานการณ์ทางการเมืองของไทยเดือดพล่าน ความโหดเหี้ยมทมิฬ ความตาย การสูญเสีย การแกล้งลืม หลอกตัวเอง กล่อมประสาทด้วยความศักดิ์สิทธิ์ปลอมๆ ฯลฯ หนังสองเรื่องนี้โจมตีเราอย่างถึงแก่น และมันกลายเป็นหนังที่ยากยิ่งจะลืม

Guy Ritchie | USA | 2011

April 17, 2012

น่าเบื่อ น่ารำคาญเป็นที่สุด แทบจะทนดูให้จบเรื่องไม่ได้

สองสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราตอนดูหนังเรื่องนี้คือ 1) อยากกลับไปดูเชอร์ล็อคโฮล์มฉบับคลาสสิคช่วงทศวรรษ 1940 โน้น เหมือนกับตอนดูเจมส์ บอนด์ของพี่เหี้ยมแดเนียล เครก แล้วทำให้อยากกลับไปดูรุ่นคุณปู่คอนเนอรี่ ไม่ได้ถึงขนาดยกชูว่าของเก่าดีกว่าหรอก เพียงแต่เรารู้สึกว่าสำนึก/จริตเรื่อง "เวลา" และ "ความไว" ของสังคมที่มันเปลี่ยนแปลงไปแต่ละช่วงเวลานั้น เห็นได้ชัดเมื่อเปรียบเทียบดูผ่านหนังเหล่านี้ กับ 2) อยากกลับไปอ่าน Under Three Flags ของเบเนดิคท์ แอนเดอร์สันให้จบหลังจากที่เริ่มต้นไว้แล้วทิ้งค้างไปนาน กรณีนี้เกิดเป็นความรู้สึกกับเราตั้งแต่ตอนต้นเรื่องเมื่อหนังกล่าวถึงพวก Anarchist ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ศาสตราจารย์แอนเดอร์สันเริ่มต้นเขียนเรื่องนี้ไว้สนุกและน่าสนใจมาก

Michael Powell | UK | 1960

April 9, 2012

ต๊ะไว้ก่อน อยากเขียนอะไรยาวๆ เกี่ยวกับหนังเรื่องนี้

พงษ์ทิพย์, พากย์ | Robert Stevenson | USA | 1968

April 8, 2012

หนังธรรมดาๆ เรื่องนี้เป็นความพิเศษยิ่งสำหรับเรา กำลังพยายามหาเพิ่มเติม แล้วรอรวบเขียนถึงมันทีเดียวเลยอีกครั้ง

Wes Craven | USA | 2011

April 7, 2012

เราเคยดูแฟรนไซส์ชุดนี้แค่ภาคแรกและก็ภาคนี้เท่านั้น พอดีว่าไม่ใช่แฟนของหนังตระกูลนี้ มักจะทนดูให้จบไม่ได้เอาเสียเลย ที่ดูทั้งภาคแรกและภาคสี่นี้ก็เพราะเสียงยกย่องต่อการกล้าเล่นกล้าเสียดสีกับเหล่าหนังตระกูลของตนเอง

วัดจากความชอบส่วนตัวและเท่าที่ดูหนังตระกูลนี้มานิดๆ หน่อยๆ เราชอบภาคหนึ่งมากกว่าทั้งต่อการเสียดสีอย่างเข้มข้นและเซอร์ไพรส์ที่ยอมรับว่าตอนนั้นช็อกไปไม่น้อย กับภาคสี่นี้ การเสียดสีจิกกัดก็ยังคงมีประเด็นอยู่ แต่ทำออกมาไม่ค่อยเวิร์กหรือไปไม่สุดสักเท่าไหร่ ที่สำคัญคือหนังหลายเรื่องเอาประเด็นนี้มากล่าวถึงเยอะแยะตาแป๊ะไก๋แล้ว ตอนเปิดเผยตัวฆาตกรก็ไม่ค่อยชวนตกใจมากนัก ภาคหนึ่งจึงน่าจะยังคงเป็นหลักไมล์สำคัญของหนังตระกูลนี้อยู่เช่นเดิม

เอาเป็นว่าพอสนุกฆ่าเวลาระหว่างที่รอจะออกไปรับเพื่อนที่จะเดินทางมาเยี่ยมบ้าน

Michael Dowse | USA, Canada | 2011

April 6, 2012

เพื่อนทางเฟซบุ้คคนหนึ่งบอกว่าหนังเรื่องนี้เป็นของดีที่อาจถูกละเลยหากดูเฉพาะโปสเตอร์และเนื้อเรื่องคร่าวๆ เราเลยเลือกดูสำหรับมื้อเที่ยงของวันหยุดวันนี้ มันก็สนุกดีอย่างที่เค้าว่า แต่ก็น่ะนะ หยึ๋ยยยไปหน่อย เลือดสาดไปหน่อย กับหนังกีฬาของพวกผู้ชายเรื่องนี้ที่เราไม่เคยเข้าใจกฎกติกาและการหยุดเล่นเพื่อดวลหมัดกันนั้นได้เลย ส่วนเรื่องการสร้างความประทับใจนั้น เราค่อนข้างเฉยๆ กับมันเสียมากกว่า ไม่รู้สิ พักหลังๆ เริ่มด้านชากับอะไรทำนองนี้ แต่ไม่ว่ายังไง ตาฌอน วิลเลียม สก็อตต์ดูดีและน่ารักมากในเรื่องนี้ เรียกว่าเติบโตอย่างก้าวกระโดดในอาชีพการแสดงได้เลยล่ะในสายตาเรา

Brad Bird | USA | 2011

April 5, 2012

หลายคนเล่าให้ฟังว่าสนุกมาก และมันก็สนุกดีอย่างพวกเค้าว่า เราเคยดูทุกภาคของเซ็ตเฮียครูซ แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกเสียแล้วล่ะว่าอะไรบ้างในแต่ละภาคเหล่านั้นที่มันแตกต่างกันออกไป (นั่นเป็นการยืนยันว่าเราไม่ได้ประทับใจมันสักเท่าไหร่) แต่รู้สึกว่ามันจะถูกสร้างและนำเสนอแตกต่างกันไปตามแต่จริตของผู้กำกับแต่ละคน

ขณะที่นึกภาคก่อนๆ นี้ไม่ออก กับภาคนี้ เรารู้สึกว่ามันค่อยแพรวพราวสักเท่าไหร่เลย ไม่มีกลเม็ดเด็ดพราย หากแต่โต้งๆ เอามันเข้าว่า ไร้เหตุผลไร้ที่มาที่ไป เพียงแต่ให้มันนำไปสู่การโชว์และความมันก็เป็นพอ

จุดที่พอจะทำให้เราตื่นเต้นได้บ้างในตอนตนเรื่องคือการที่หนังเอาไซมอน เพ็กก์และตามิกาเอล นีกวิสต์มาแสดงด้วย นั่นพอทำให้เรา "ว้าว" ได้ แต่หลังจากนั้นก็เฉยๆ ตลอดเรื่องล่ะค่ะ

Dante Lam | Hong Kong | 2012

April 2, 2012

เพราะท่านพี่เซียะถิงฟงคนเดียวเลยล่ะที่ทำให้เลือกดูเรื่องนี้ เหมือนหลายคืนที่ผ่านมา คืออยากนอนดูแล้วถ้าจะเผลอหลับไปเลยก็ไม่เป็นไร คงเป็นการดีถ้าจะฝันถึงพี่ถิงฟง

นอกจากพี่เค้าแล้ว ภาพรวมของหนังก็แย่ๆ อย่างที่พอจะคาดเดาได้ แต่กระนั้นก็คงไม่แย่ (และเขลา) เท่ากับนังจางป๋อจือล่ะนะ :)

Naoto Kumazawa | Japan | 2010

April 2, 2012

อิทธิพลตกค้างจาก You are the Apple of My Eye เราเลยอยากดูหนังที่น่าจะมีเรื่องราวและบรรยากาศใกล้เคียงกันให้มันต่อเนื่องสักนิด ดูเหมือนว่าหนังเรื่องนี้ดัดแปลงมาจากมังงะญี่ปุ่น ไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องอะไร ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาสืบค้นดูเพราะเราซึ่งเริ่มอ่านการ์ตูนช่วง รถด่วนอวกาศ 999 และหยุดอ่านเรื่องใหม่ๆ ไปนานแล้วนั้นน่าจะไม่รู้จักเรื่องนี้อยู่ดี

ดูหนังเรื่องนี้แล้วให้รู้สึกตลกๆ นิดๆ ว่าทำไมมันถึงได้เพ้อๆ อินโนเซ้นส์ๆ เหลือเกิน เลยทำให้นึกเดาว่าน่าจะสร้างจาก "การ์ตูนผู้หญิง" ตอนนั้นเราก็เป็นเด็กผู้หญิงนะ แต่แปลกจังว่าทำไมถึงไม่เคยได้อ่านการ์ตูนอะไรในทำนองนี้เลย นึกไม่เห็นภาพแล้วว่ามีมันปรากฏอยู่บ้างหรือเปล่า หรือมากมายแค่ไหนที่แผงหนังสือการ์ตูนหน้าโรงเรียน แต่เพราะไอ้การขาดแคลนสิ่งนี้หรือเปล่านะที่ทำให้พอเราโตมาแล้วไม่ค่อยเป็นคนละมุน มากกว่าันั้นคือทะเลาะกับเค้าไปเรื่อย? ชักสงสัย ชักสงสัย