Extremely Loud & Incredibly Close

Stephen Daldry | USA | 2011

March 17, 2012

หนังที่ก่อให้เกิดปฏิกิริยาค่อนข้างก้ำกึ่งระหว่างชื่นชอบกับชิงชัง เราติดอยู่ในกลุ่มแรก มากกว่านั้นคือมันอาจจะเป็นหนังที่ว่าด้วยผลพวงของเหตุการณ์ 9/11 ที่เราชอบมากที่สุด (แต่กระนั้นก็ยังนึกชื่อออกไม่ทั้งหมดในตอนนี้นะ)

เราค่อนข้างจะเห็นด้วยอยู่บ้างหากมีการวิจารณ์ว่าหนังจงใจที่จะบีบคั้นให้คนดูต้องน้ำตาซึม นั่นก็เพราะมีบางช่วงตอนที่เราน้ำตาซึม อาจจะเกินพอดีในการขับเน้นภาวะสับสนปั่นป่วนของเจ้าหนูออสการ์และการคลี่คลายเรื่องที่แสนจะง่ายดายเหลือเกิน แต่ต้องยอมรับฝีมือของสตีเฟน ดัลดรีที่กล้าจะเล่นในหลายๆ ช่วง ตอนที่สุ่มเสี่ยงอย่างมากคือฉากเจ้าหนูเปิดเผยความลับให้คุณปู่ผู้ไม่พูด การพล่ามระเบิดอารมณ์อันสับสน (เรานึกถึงฉากเอ็ดเวิร์ด นอร์สันพูดกับตัวเองในกระจกในเรื่อง 25th Hour ของสไปค์ ลี) ยืดยาวถาโถมมากพอจนทำให้เราค่อยๆ สงสัยตัวเองว่ามันจะนำไปสู่อารมณ์ใด จนท้ายที่สุดก็พบว่าตัวเองตื่นตระหนก นั่นแหละเป็นกรณีหนึ่งที่พาเราไปอยู่ฝั่งที่ชื่นชมหนังเรื่องนี้