Wrath of the Titans

Jonathan Liebesman | USA | 2012

June 20, 2012

ตอนภาคแรก ได้ดูเพราะน้องคนหนึ่งลากไปดูในโรงหนัง แบบสามมิติด้วยนะ ซึ่งจนถึงบัดนี้ไอ้เจ้าภาคแรกนั้นก็ยังคงเป็นหนังหนึ่งในสองเรื่องที่เราได้ดูเป็นหนังสามมิติ (อีกเรื่องคือ Rio! หุ หุ)

ภาคแรกสนุกในระดับหนึ่งสำหรับเรา นั่นอาจเป็นเพราะตื่นตาตื่นใจกับสามมิติมั้ง แม้ว่าตัวหนังและเทคนิคสามมิติจะถูกด่าเละเทะด้วยการทำลวกๆ ไม่ใช่สามมิติจริง แต่กับเรามันได้ผลระดับหนึ่งล่ะ ก็แหม หนังสามมิติเรื่องสุดท้ายที่ได้ดูคือ ภาคใดภาคหนึ่งของเจ้าเฟรดดี้ ครูเกอร์ ที่เข้าฉายเมื่อร่วมยี่สิบที่แล้ว (! คุณพระช่วย นี่มันนานขนาดนั้นแล้วหรือเนี่ย) และเราดูมันด้วยแว่นตากระดาษสามมิติของโรงหนังที่ใกล้ปิดตัวแห่งหนึ่งที่ต่างจังหวัด ก่อนหน้านั้นน่ะหรือ หนังสามมิติเค้ารอดูกันทางโทรทัศน์ในช่วงรายการพิเศษวันหยุด และแว่นตาก็ได้มาจากการเอากล่องผงซักฟอกไปแลก!

ภาคนี้ดูที่บ้าน ไม่ได้มีโทรทัศน์สามมิติอะไรกับเค้าล่ะ ถ้าได้ดูในโรงหนังสามมิติจริงๆ อาจจะตื่นตาตื่นใจอย่างยิ่งก็เป็นได้ เพราะฉะนั้นมันจึงออกมาแกนๆ เฉยๆ ออกจะรำคาญบ่อยครั้งที่หนังมันจะเอาเร็วอะไรกันเสียขนาดนั้น และไอ้ที่น่าเบื่อที่สุดก็คือ สังคมอเมริกันและหนังฮอลลีวู้ดเนี่ย มันจะวุ่นวายอะไรกันหนักหนากับการว่าด้วยประเด็นครอบครัวและความสัมพันธ์ของสมาชิกในครอบครัว จนเหมือนกับว่าถ้าไม่ใส่ประเด็นนี้หนังจะไม่มีค่า เบื่อเจ้าค่ะ