The Secret in Their Eyes

El secreto de sus ojos (original title) | Juan José Campanella | Argentina, Spain | 2009

January 8, 2012

The Secret in Their Eyes เป็นหนังที่ดีนะ ดีมากเลยเสียด้วยซ้ำ เราอยากลองนึกเล่นๆ ว่าอะไรที่ทำให้ตัวเราเองรู้สึกว่าหนังเรื่องนี้ดี หรืออะไรที่ทำให้นักวิจารณ์พากันยกย่อง

ดราม่าชั้นดี? การแสดงชั้นเลิศ? ปริศนาและการไขปริศนา? การเสื่อมศรัทธาและฟื้นความหวังต่อมนุษย์? อารมณ์ขันที่ใช้ได้อย่างพอดี เหมาะเหม็ง และมีประสิทธิภาพ? รักและโรมานซ์ที่เอิบอิ่มใจ? ลองเทคมหัศจรรย์จากฟากฟ้าสุราลัยสู่สนามฟุตบอล? ฯลฯ

ถ้าหมายรวมทั้งหมดนี้ นั่นก็คือการกำลังเอ่ยถึงภาพยนตร์เรื่องหนึ่งที่ถึงพร้อมความสมบูรณ์แบบ โดยเฉพาะการนำพาไปถึงภาวะนั้นโดยบทภาพยนตร์ที่แทบไร้ช่องโหว่

เนื้อเรื่องนั้น เราว่าเราเคยอ่านเคยผ่านตากับเรื่องราวประมาณนี้มาบ้างแล้วนะ ชายเพิ่งเกษียณตัดสินใจใช้เวลาที่เหลือของชีวิตในการเขียนนวนิยาย เพียงเพื่อจะได้ทบทวนและหาทางออกให้กับความผิดพลาดสองอย่างในชีวิตที่ผ่านมา หนึ่งคือความรักที่มิดเม้นไม่กล้าเอื้อนเอ่ย กับสองคือคดีความที่ตัวเองเคยพัวพันในอดีต แม้คดีจะสิ้นสุดลงแล้ว แต่มันคงคั่งค้างเป็นปริศนาในใจเขาตลอดระยะเวลายาวนาน

การตั้งต้นเขียนนวนิยายเกี่ยวกับคดีทำให้เขาหวนกลับไปคิดถึงเหตุการณ์ทั้งหมดอีกครั้ง หนังเล่าเรื่องตัดสลับปัจจุบันกับอดีต ก่อนจะเปิดเผยสิ่งที่ยังคงเป็นปริศนาและนำพาไปสู่การกล้าแสดงความรู้สึกในตอนท้ายเรื่อง

นอกจากความยอดเยี่ยมทั้งหลายแหล่ที่ได้ว่าไปแล้ว เราชอบที่หนังมีแง่มุมให้ได้คิดทบทวนถึงเรื่องความทรงจำและความเป็น fiction สองหรือสามครั้งที่หนังแสดงเจตนาชัดเจนที่ให้ตัวละครตั้งคำถามกันและกันเรื่องความทรงจำและความจริง และครั้งหนึ่งเต็มๆ ที่เห็นว่าตัวละคร "จำผิด" หรือสร้างความทรงจำ กระทั่งเป็นแรงผลักดันให้กับปัจจุบันเป็นอย่างสูง - แน่ล่ะ นี่คงไม่ใช่ประเด็นใหญ่ของหนังหรอกนะ

ถ้าจำไม่ผิด หนังเรื่องนี้น่าจะดัดแปลงมาจากนวนิยาย ตัวละครในเรื่องกำลังเขียนนวนิยาย เราว่าเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ได้รับการชื่นชมสูงนั้นก็เพราะมันมีคุณสมบัติเหมือนนวนิยายชั้นดี ความสมบูรณ์แบบของมันเกิดขึ้นจากการที่มันตอบสนองความทรงจำของคนดูต่อการเล่าเรื่องแบบนวนิยาย เทคนิคทางภาพยนตร์และการแสดงชั้นเยี่ยมของตัวละครทุกตัวในเรื่องเสริมความทรงจำนั้นให้ชัดขึ้น

คนที่รักชอบหนังเรื่องนี้ย่อมต้องรักชอบหนังอย่าง Atonment, Cinema Paradiso, The Last Emperor หรืออะไรทำนองนี้ มันสมบูรณ์แบบและเป็นนวนิยาย เราก็ชอบ แต่แน่นอนว่าถ้าโยน ลุงบุญมีฯ ลงไป ไม่แคล้ววงแตก