Angst essen Seele auf (original title) | Rainer Werner Fassbinder | West Germany | 1974

February 29, 2012

ในที่สุดก็กลับที่มาฟาสบินเดอร์! เราเคยตลุยดูหนังหลายเรื่องของเค้า ก่อนที่จะพักห่างหายทิ้งบางเรื่องเอาไว้ก่อน หวนกลับมาที่เค้าอีกครั้งเพื่อเตรียมตัวดูงานชิ้นใหญ่ที่เพิ่งได้มาเมื่อเดือนที่แล้ว งานชิ้นใหญ่นั้นอาจคงต้องรอช่วงเวลาได้ลาพักงานแล้วลากยาวติดต่อกันสัก 2-3 วัน

ไม่รู้นะว่าตอนฟาสบินเดอร์ทำ Ali: Fear Eats the Soul นี้ประเด็นปัญหาทางเชื้อชาติในสังคมเยอรมันคุกรุ่นเป็นเรื่องใหญ่ขนาดไหน แต่กับช่วงสมัยของเราเอง โดยเฉพาะหลังจากปัญหา "การปะทะทางอารยธรรม" และปฏิปักษ์ระหว่างโลกตะวันตกกับโลกมุสลิมระเบิดออกและบานปลาย หนังจำนวนมากที่ร่วมสมัยนำเสนอเรื่องราวทำนองนี้ได้ทำให้ประเด็นเดียวกันในหนังนี้ของฟาสบินเดอร์ไม่อาจสร้างความตื่นเต้นได้สักเท่าไหร่ แต่ที่ยังคงเหนือชั้นเช่นเดิมคือจังหวะจะโคน แปลกปร่า ขมขื่น ศรัทธาและรันทด เปี่ยมหวังพร้อมๆ ทั้งไร้ทางออก ฟาสบินเดอร์สามารถนำสิ่งเหล่านี้ออกมาได้ทั้งหมดจนกลายเป็นเรื่องราวที่จริงจังที่สุดของชีวิตมนุษย์

มีเพื่อนมาเยี่ยมทานข้าวด้วยกันที่บ้าน เราเปิดหนังเรื่องนี้ดูขณะทานข้าว เพื่อนผู้ไม่ค่อยชอบดูหนังสักเท่าไหร่ยังคงนั่งดูต่อด้วยกันหลังทานข้าวเสร็จ หัวเราะให้กับบางตอน สีหน้างงๆ กับบางช่วง แต่เห็นได้ว่ากำลังจดจ่อ แม้ว่าดูจบแล้วเค้าจะเอ่ยขึ้นว่า "อ้าว แล้วจบไง?" เราบอกว่าเราก็ไม่รู้ แต่มันก็จบแล้วไง จะถามทำไมว่ามันจบไงก็นั่งดูเห็นมันจบอยู่ด้วยกัน แต่สิ่งหนึ่งที่รู้คือ ฟาสบินเดอร์เจ๋งว่ะ อะไรบางอย่างในหนังของเค้าตรึงคนดูได้อยู่หมัด

Jean Cocteau | France | 1950

February 28, 2012

ไม่ค่อยได้ดูหนังของ Cocteau สักเท่าไหร่เลย รู้น่ะรู้ว่าเค้าเป็นหนึ่งในปรมาจารย์ของวงการภาพยนตร์ฝรั่งเศส เป็นศิลปินที่สร้างงานหลายแขนง และเข้าไปเกี่ยวข้องหรือทั้งอุปถัมภ์งานของผู้กำกับภาพยนตร์ชั้นครูอีกหลายคน แต่งานของเค้าค่อนข้างหาดูยากจัง เรามีอยู่เพียงแค่ไม่กี่เรื่อง และไม่กี่เรื่องนั้นมักจะถูกหยิบแล้ววางไว้ก่อนเสมอ

ถ้าจำไม่ผิด เราซื้อแผ่นนี้มาจากต่างประเทศ เพิ่งมารู้ภายหลังว่ามันน่าจะเป็นหนึ่งในสามที่รวมอยู่กันบ๊อกเซ็ตว่าด้วย Orpheus เราดันซื้อแยกมาได้ไงก็ยังงงๆ อยู่

เอาล่ะ เคยอ่านตำนานของ Orpheus ตั้งแต่ตอนเรียนโน่นแหละ จำรายละเอียดแม่นๆ ไม่ค่อยจะได้เสียแล้ว ที่จำได้ก็เฉพาะเรื่องราวใหญ่ๆ ฟังน่าตื่นเต้นว่า Orpheus นั้นเป็นยอดแห่งนักดนตรีที่เสียงดนตรีแม้แต่เหล่าเทพเจ้าก็เคลิ้มหลง และการที่เขาลงไปยังปรโลกเพื่อพาตัวภรรยากลับมาพร้อมด้วยเงื่อนไขว่าห้ามหันไปมองเธอ... แค่นี้ล่ะมั้ง

เราไม่มีปัญญามากพอที่จะขบคิดว่า Cocteau หลงชอบอะไรกับเรื่องราวของ Orpheus และเขาตีความมันใหม่ได้ไกลตระการตาประเทืองปัญญาขนาดไหน ที่รับรู้อยู่ตลอดเวลาดูหนังเรื่องนี้คือความกล้าเล่นกล้าลองเทคนิคภาพยนตร์ มุมมองและวิสัยทัศน์ที่สุดแสนสร้างสรรค์ แน่นอนว่าซีเควนซ์เยี่ยมกรายไปยังปรโลกซึ่งเป็นดินแดนรกร้างผุพัง (ฝรั่งเศสช่วงหลังสงคราม?) เป็นอะไรที่ทั้งหลอน ทรงพลัง และสมบูรณ์แบบด้วยมายาของภาพยนตร์ ฉากไต่สวน Orpheus และยมทูตที่แหกกฎริรักมนุษย์โดยบรรดา "ผู้คุ้มกฎ" เป็นบทสนทนาที่ทั้งมีฮาและแหลมคม โดยเฉพาะเมื่อ Orpheus พยายามอธิบายว่าอาชีพ "กวี" ของตนนั้นคืออะไร กระทั่งซีเควนซ์จบเรื่องที่ยมทูตทั้งสองเดินลับหายไปในปรโลกที่รกร้างล่มสลาย และปล่อยให้มนุษย์เผชิญชะตากรรมของตนเองไป เป็นฉากหนึ่งที่ไม่อาจลืมลง

หนังเรื่องนี้คืออีกครั้งหนึ่งที่ทำให้รู้สึกว่าภาพยนตร์มันช่างเป็นสิ่งมหัศจรรย์เสียจริง

Oliver Parker | USA, France, UK | 2011

February 26, 2012

ฮ่า ฮ่า ชอบ ชอบไม่น้อยเลย

พอจะยังคงจำได้ว่าตอนดูภาคแรกเมื่อนานมาแล้วนั้น เราไม่ชอบเอาเสียเลย เราไม่หัวเราะเลยซักแอะ แต่พอมาภาคนี้ เราต้องหยุดขำงอหงายตั้งหลายตอน

ยิ่งชอบที่ในท้ายที่สุดก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าแท้ที่จริงแล้วหมอนี่น่ะเจ๋งจริงหรือทึ่มจริงกันแน่ อะไรคือสัดส่วนที่มากกว่ากันแน่นะ เรื่องราวเดิมๆ ของหนังสายลับ ไม่มีความซับซ้อนเหมือนหนังสายลับรุ่นหลังๆ แต่การรักษาสัดส่วนความทึ่มทื่อ ความบังเอิญ และความเก่งกาจได้อย่างลงตัว ได้ทำให้มันเป็นหนังแห่งความบันเทิงชั้นดีสำหรับเรา

ควรจะโน้ตไว้ด้วยว่า มากกว่าความฮาคือความสะใจอย่างยิ่งสำหรับฉากผิดฝาผิดตัวตอนจบเรื่อง 

Johnnie To | Hong Kong | 2011

February 25, 2012

ว้าว เฮียตู้ฉีฟงยังคงเป็นหนึ่งในผู้กำกับที่ผลงาน (โดยเฉพาะในกลุ่มระลอกหลังๆ) แทบทุกเรื่องสร้างความพึงพอใจให้กับเราได้เป็นอย่างมาก ลีลายังคงแพรวพราวและเก็บจับเรื่องราว รายละเอียด ของอาชีพ-พฤติกรรม และกลุ่มคนที่ประกอบขึ้นเป็นสังคมฮ่องกงได้อย่างแหลมคม

สถานการณ์จับผลัดจับผลู ตัวละครแปลกๆ พฤติกรรมห่ามๆ การคลี่คลายเรื่องอย่างลุ้นระทึก และแน่นอนว่ารวมถึงนักแสดงที่เล่นดีจนน่าใจหาย ยังคงมีอยู่ครบในหนังเรื่องนี้

แม้ว่าอาจจะไม่ใช่ยอดเยี่ยมที่สุดเมื่อเปรียบกับบางเรื่องที่ผ่านมา แต่นี่คงเป็นหนึ่งในการแสดงที่สุดของเฮียหลิวชิงหวิน อาจล่อกลั่กน่ารำคาญในบางช่วง แต่บทไอ้ทึ่มที่ซื่อสัตย์ต่อหัวหน้าและพี่น้องร่วมสาบานสุดตัวสุดใจ ได้ใจเราไปเต็มๆ อาจเพราะมันเป็นตัวละครที่หายไปนานแล้วจากหนังฮ่องกง และขณะที่ก่อนหน้านี้มันมักจะเป็นตัวละครที่รู้แน่ว่ามีชะตากรรมเดียวคือความตาย แต่บทลงเอยในเรื่องนี้เราพอใจที่มันจบแบบนั้น

แต่ที่มีความสุขที่สุดจากหนังเรื่องนี้ คือการแสดงเพียงแค่ฉากเดียวและไม่กี่นาทีของเฮียหวงเย่อหัว เหมือนจะเป็นการใช้นักแสดงไม่คุ้ม แต่เฮียได้เติมเต็มให้มันเป็นฉากสำคัญเล็กๆ ที่น่าจดจำเป็นอย่างยิ่ง เฮียยังคงถือครองตำแหน่งดาราฮ่องกงที่เราชื่นชอบที่สุด บรรยากาศเดิมๆ ที่คุ้นเคยกลับมาในหนังเรื่องนี้

Steven Spielberg | USA, New Zealand | 2011

February 23, 2012

ไม่สนุก เกือบทำลายความทรงจำดีๆ ของเราต่อการ์ตูนเรื่องนี้เสียสิ้น ตาเฒ่าสปีลเบิร์กจะสามารถสร้างหนังให้เราชอบได้บ้างไหมเนี่ย?

Hark Tsui | China | 2011

February 21, 2012

ผิดหวังสิคะ! หนังพิสูจน์ให้เห็นว่าเทคโนโลยีและความหวือหวาตื่นตาตื่นใจไม่ได้ช่วยอะไรสักเท่าไหร่เลย

เราเคยนั่งคิดอยู่บ้างบางครั้ง (แต่ไม่เคยซีเรียสหรอก) ว่าเวลาเราชอบหนังเก่ามากกว่านั้น เราชอบเพราะมันดีที่ตัวหนังจริงๆ หรือว่าความที่มันเก่า-ล่วงผ่านมาแล้วมีส่วนเสริมให้เกิดความรู้สึกให้ค่าต่อมัน เราไม่แน่ใจจนถึงตอนนี้

แต่กับหนังโรงแรมมังกรนี้ ยังพอนึกออกอยู่ได้บ้างว่าตอนดู Dragon Inn ครั้งแรกครายังเด็กเมื่อนานโขแล้วโน้น ไอ้ตอนมั่วๆ ต้นจนถึงกลางเรื่องนั้นเราไม่ค่อยรู้เรื่องมันหรอก แต่ฉากต่อสู้รุมหนึ่งตอนท้ายเรื่องนั้นสนุกจังพะย่ะค่ะ จนเมื่อไม่นานมานี้หาก๊อปปี้มาได้และดูอีกรอบ ให้รู้สึกว่าไอ้ต่อสู้ท้ายเรื่องน่ะเห่ยเชย (แต่ก็ยังสนุกไม่น้อยอยู่นะ) แต่เหตุการณ์ก่อนหน้านั้นแพรวพราวถึงใจ

เวอร์ชั่นใหม่นี้ร้างไร้ลูกเล่น เรื่องราวความรักที่ใส่เติมมาให้โรแมนติก แต่แหม คุณพี่หลี่เหลียนเจี๋ยนี่นะ ฉากต่อสู้ก็ดีแค่ตื่นตาตื่นใจพอเป็นพิธี การเพิ่มเรื่องราวตามหาสมบัติยิ่งพาเข้ารกเข้าพง เสียใจจัง นึกว่าหนังสนุก

Martin Scorsese | USA | 2011

February 20, 2012

หรือเพราะเหนื่อยจากงานที่ทำให้เราดูหนังเรื่องนี้ไม่ค่อยสนุกสักเท่าไหร่? หรือเพราะมันเป็นหนังที่ต้องดูในโรงใหญ่แบบสามมิติ?

สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกชอบใจดี๊ด๊าและสนุกกับมันอยู่ได้บ้างคือการที่หนังพูดถึงท่านทวดเมลิเอร์ จำได้ว่าก่อนหน้านี้ตอนที่ยังเรียนอยู่เราเป็นคนเดียวในชั้นเรียนที่รู้สึกไม่พอกับแค่เรื่องเดียวของเมลิเอร์ที่อาจารย์เอามาเปิดให้ดู จนต้องตามอาจารย์และไล่ตามหาหนังเรื่องที่เหลือเท่าที่หาได้ของท่านมาดู พยายามหาซื้อมาดูและเก็บไว้ได้หลายแผ่นอยู่เหมือนกัน การดู Hugo จึงสนุกเรามากที่สุดในตอนที่หนังย้อนพาไปดูเบื้องหลังตอนเมลิเอร์และทีมงานสร้างหนัง ต้องคอยนึกตามให้ทันว่าคอสตูมนั้นๆ มาจากเรื่องอะไร

นอกเหนือจากนั้นก็ไม่มีอะไรให้จดจำ สำหรับเรา คุณูปการสำคัญที่สุดของสกอร์เซซียังคงเป็นงานอนุรักษ์หนังอยู่เช่นเดิมนั่นแหละ

สบายดี 2 ไม่มีคำตอบจากปากเซ | ศักดิ์ชาย ดีนาน | Thailand, Laos | 2010

February 19, 2012

เคยได้ยินหลายคนพูดว่าภาคนี้ไม่ค่อยดี และพวกเค้าชอบ สะบายดีหลวงพะบาง กันมากกว่า แต่เรากลับรู้สึกว่าภาคนี้ใช้ได้เลยอ่ะ เพราะอะไร? ไม่รู้เหมือนกัน อาจเพราะเนื้อเรื่องเป็นอะไรที่จับต้องได้ มากกว่าที่จะเป็น "แฟนตาซี" เพ้อพาฝันแบบภาคแรก นักวิเคราะห์ภาพยนตร์อาจไม่ชอบ ไม่มีคำตอบจากปากเซ นี้มากนัก เพราะมันไม่ง่ายดายเป๊ะป๊ะในการวิเคราะห์เอามันสักเท่าไหร่ แต่ขณะเดียวกันเราก็คิดว่ามันน่าจะมีส่วนช่วยให้การมองบางประเด็นจินตนาการของภาคแรกชัดเจนขึ้นนะ แต่นั่นก็ไม่ใช่หน้าที่เราอยู่ดี

Peter Cattaneo | UK | 1997

February 18, 2012

ระยะนี้เราเหนื่อยหนักกับเรื่องงานเหลือเกิน บางคืนวันล้าเสียจนแทบจะหลับหน้าจอทีวี ภาวะอย่างนี้คงต้องยอมตัวเองเน้นดูหนังใหม่ๆ ตลาดๆ และบันเทิงหน่อยๆ แต่กระนั้นขอเริ่มด้วยการปลุกตัวเอง ล้วงเอาหนังเก่าเก็บที่จำได้ว่าสนุกดีขึ้นมาดู

นี่เป็นเรื่องหนึ่งที่ดูรอบสองแล้วพบว่าชอบกว่าตอนดูครั้งแรก ได้เห็นรายละเอียดหลายอย่างที่การดูใน
โรงหนังครั้งแรกเมื่อนานมาแล้วนั้นสังเกตไม่ทัน

หนังยังคงน่ารัก แสบสันต์ และบันเทิงเหมือนเดิม

อ้อ อีกเหตุผลหนึ่งที่หยิบเรื่องนี้ก็เพราะรู้สึกตัวเองทำงานใกล้ๆ จะเป็นสาวโรงงานแล้วนั่นเอง (ตอนแรกว่าจะดูอาริมากิบางเรื่องอีกสักรอบ แต่เดาเอาว่าตัวเองน่าจะหลับ)

Jeff Nichols | USA | 2011

February 16, 2012

หนังที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่งที่ได้ดูในช่วงต้นปีนี้ ภาวะปริวิตกที่ครอบงำตัวละครเอกในเรื่องอยู่นั้นคงสามารถสะท้อนให้เห็นสิ่งภาวะเดียวกันที่ดำรงอยู่ในสังคมอเมริกัน และอาจจะในอีกหลายสังคมทั่วโลก น่าจะพอกล้อมแกล้มดูคู่กับ ลัดดาแลนด์ เพื่อคุยกันถึงบางประเด็นได้ แน่ล่ะ คนอเมริกันกลัวภัยธรรมชาติ ส่วนคนไทยเรากลัวผี

ไตรลักษณ์ มรรคมีองค์แปด | 2554 [2011]

February 15, 2012

อื่อฮึ หนังก็โอเค สนุกดี แต่คงไม่มีอะไรให้เราจำหรือคิดกับมันมากได้ สองความรู้สึกของตัวเองที่พบเจอและยืนยันตอนนั่งดูก็คือ 1) จากที่แอบติดตามมาพักหนึ่ง พ่อหนุ่มธันวา สุริยจักร ฝีมือการแสดงใช้ได้เลย 2) โจอี้ เชิญยิ้มเป็นความสุขในการดูหนังของเราในทุกเรื่องที่เขาปรากฏตัว

บำเรอ ผ่องอินทรกุล (โน้ต เชิญยิ้ม) และ พิเชษฐ์ เอี่ยมชาวนา (โย่ง เชิญยิ้ม) | 2554 [2011]

February 14, 2012

ที่จริงแล้วนี่เป็นหนังที่เราใจจดใจจ่ออยากดูมากที่สุดเรื่องหนึ่ง เพราะมันเป็นหนังของคุณโน้ต ผู้ซึ่งเราเชื่อว่าเขา "มีดี" และถูกประเมินต่ำเกินไปในวงการศึกษาภาพยนตร์ไทย (แหะ แหะ อันที่จริงตัวเองก็ไม่รู้ไอ้เรื่องวงการนี้สักเท่าไหร่หรอก) อีส้มสมหวัง ที่คุณโน้ตกำกับภาคหนึ่งและมีส่วนสำคัญในภาคสอง (โดยเฉพาะในส่วนเนื้อเรื่อง) เป็นหนังไทยที่ดีมากในความคิดของเรา

แต่พอมาถึงเรื่องนี้ (คุณโน้ตกำกับร่วมกับคุณโย่ง เชิญยิ้ม) เราค่อนข้างผิดหวังไม่น้อยเลย โครงเรื่องนั้นพอจะกล้อมแกล้มไปได้นะ แต่ในส่วนของบท มุกตลก การแสดงของบรรดาตัวเอก และโดยเฉพาะสารของเรื่อง หลายครั้งทีเดียวที่เราเบือนหน้าหนี

สงสัยว่าอะไรที่ดลใจให้ทีมของคุณโน้ตอยากที่จะเสนอสารเรื่องการอนุรักษ์ "วัฒนธรรมไทย" อย่างไร้ชั้นเชิงขึ้นมาในช่วงนี้ ความพยายามในการสมาทานวัฒนธรรมไทยกระแสหลักและดัดจริตอย่างในเรื่อง โหมโรง นั้น คงไม่เหมาะกับคุณโน้ตและทีมงานจำนวนหนึ่งที่ปรากฏตัวแสดงในหนังเรื่องนี้

อย่างไรก็ดี เราคิดว่าหนังเรื่องนี้อาจจะมีประโยชน์หากใครสักคนจะหยิบมันขึ้นมาดูและสามารถอธิบายถึงสายทางอันซับซ้อนสับสนในการนิยามสิ่งที่เรียกว่า "วัฒนธรรมไทย" ปรากฏการณ์ในช่วง 1-2 ทศวรรษที่จารีตการแสดงของชาวบ้านได้ถูกอนุรักษ์และได้รับการยกย่อง ตลก-นักแสดงตลกคาเฟ่เถลิงตนบนหน้าจอโทรทัศน์ การมาถึงระลอกใหม่ของกระแสวัฒนธรรมไทยที่ก่อตัวขึ้นพร้อมกระแสกษัตริย์นิยมแบบมวลชน การต่อสู้กันระลอกใหม่กระทั่งเกิดภาวะอนาธิปัตย์ทางวัฒนธรรมระหว่างวัฒนธรรมจารีตสูงส่งกับวัฒนธรรมมวลชนของชาวบ้าน สิ่งเหล่านี้ซึ่งดำเนินล้อไปกับการต่อสู้ทางการเมือง และโดยเฉพาะการเมืองวัฒนธรรม ที่ยังไม่หยุดนิ่ง เราคิดว่ามันอวลอยู่พอสมควรในหนังเรื่องนี้

โจอี้บอย | 2554 [2011]

February 12, 2012

Paddy Considine | UK | 2011

February 12, 2012

Tarsem Singh Dhandwar | USA | 2011

February 7, 2011

ไม่ได้หวังและคิดอะไรมากอยู่แล้วตอนจะดูหนังเรื่องนี้ สองเหตุผลคือ หนึ่งดันเผลอตื่นเอาตอนตีสาม เราต้องการหนังสักเรื่องให้รู้สึกเฟรซๆ หน่อย เหตุผลที่สอง เราชอบบรรดาเรื่องราวของปกรณัมกรีกอย่างมากมาตั้งแต่ตอนสมัยเรียน พอได้ยินมาบ้างว่าหนังเรื่องนี้ "ตีความใหม่" เรื่องราวเหล่านั้น และแม้ว่าเราจะจำรายละเอียดเรื่องราวที่เคยอ่านมาไม่ได้มากนัก แต่พอเลาๆ ว่าค่อนข้างตีความใหม่ไปไกลพอสมควร

เอาแบบเร็วๆ ที่สุด... เราไม่เคยชอบหนังสไตล์แบบ 300 เลยสักนิด และเรื่องนี้ก็ยิ่งยืนยันความคิดนั้น, ซุสน่าจะเป็นส่วนเดียวที่เราชอบจากหนังเรื่องนี้ หล่อและเท่ห์ดี, กลัวจังเลยว่ามิกกี้ รู้ก จะลงเอยเฉพาะบทแบบนี้ เราเคยชอบเขามากๆ เมื่อครั้งตัวเองยังเด็ก ยังจำได้ว่าตัวเองประทับใจเขามากขนาดไหนจาก Barfly, Angel Heart และอีกหลายเรื่องเมื่อนานมาแล้ว ตื้นตันมากตอนเขากลับมาใน The Wrestler แต่หลังจากนั้นก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยประทับใจมากสักเท่าไหร่

ส่วนเรื่องการตีความใหม่ตำนานกรีกนั้น จากเรื่องราวของหมู่มวลเทพเจ้า กษัตริย์ ขัตติยะวงศ์ นักรบ มาสู่ชนชั้นชาวนาและทาส กษัตริย์อำมหิตและโง่เขลา ไททันที่กลายเป็นคนเถื่อนรุมสังหารเทพเจ้า ฯลฯ จะทำไมล่ะ ก็ผู้กำกับนั้นเป็นชาวอินเดีย ตีความแบบนั้นก็ถูกใจเราอยู่นิดๆ นะ

สมจริง ศรีสุภาพ | 2554 [2011]

February 6, 2011

พอเราเริ่มนั่งสังเกตและจับผิดรายละเอียดเล็กๆ อย่างเช่น ทำไมกล้องซูมเสียจนเห็นแป้งที่โป๊ะหน้าเสียชัดขนาดนั้นนะ? ทำไมมันถึงไม่ได้พยายามปิดสักนิดไม่ให้เห็นว่านี่เป็นการจงใจปิดถนนเพื่อถ่ายหนังนะ? ตกลงบ้านนางเอกอยู่ตรงไหนของกรุงเทพฯ บ้าน ถนนที่รถเมล์วิ่งผ่าน ไปขึ้นรถไฟฟ้า เดินผ่านป้อมพระสุเมรุ (?) ระหว่างทางกลับบ้าน วิ่งออกจากบ้านไปตามทันส่งพระเอกที่ถนนราชดำเนิน ตกลงบ้านอยู่ตรงไหนกันแน่หว่า? เหล่านี้ ย่อมแสดงให้เห็นว่าหนังเรื่องนี้เริ่มมีปัญหาบางอย่างกับเราเสียแล้วล่ะ

ปรากฏการณ์สาวโสดเพิ่มปริมาณนั้นเกิดมาในสังคมไทยเป็นเวลาไม่น้อยแล้วล่ะ การที่หนังที่ว่าด้วยเรื่องราวเหล่านี้ทะลักออกมาในช่วงนี้คงต้องอาศัยการอธิบายเพิ่มเติมสักหน่อย ปัญหาก็คือเรายังไม่ปราดเปรื่องคิดอธิบายได้หรอก แต่ถ้าจะเอา่ง่ายๆ จากประสบการณ์ส่วนตัว ถึงวัยนี้นะ เราบอกกับตัวเองแล้วว่าความโรแมนติกกับเด็กหนุ่มอายุน้อยกว่านั้นเป็นเรื่องพาฝัน เช่นเดียวกับการกัปตันสายการบิน ซื้อลูกชิ้นให้น้องหมา ยืนส่งแฟนหนุ่มน้อยที่ชายหาดขณะที่เครื่องฯ มารับเขาไปทำงานที่ฐานขุดเจาะน้ำมันกลางมหาสมุทร ฯลฯ ที่สงสัยคือสาวอายุต้น 30 กลุ่มไหนนะที่พวกเขาคาดหวังว่าจะเฮโลไปซื้อตั๋วและชื่นชอบหนังเรื่องนี้?

Andrew Niccol | USA | 2011

February 4, 2012

เลอะเทอะและไม่สนุก สิ่งเดียวที่ดีจากหนังเรื่องนี้ก็คือ ทำให้เรารู้สึกว่าไม่ว่าหนังไทยหลายเรื่องจะไม่ดีเอาเสียเลย แต่เราก็ยังคงจะรักที่จะดูหนังไทย (? งงๆ อยู่เหมือนกันว่าทำไมคิดออกไปอย่างนี้ได้)

จะคิดต่อก็คือ หนังไทยอาจจะเป็นสิ่งเดียวกระมังที่เรามีความรู้สึกแบบชาตินิยมอย่างอ่อนๆ อยู่

Ishmael Bernal | The Philippines | 1982

February 4, 2012

เรายืมหนังเรื่องนี้จากเพื่อนคนหนึ่งมานานโขแล้ว เพิ่งได้เปิดดูวันนี้เอง เราแทบไม่มีความรู้เกี่ยวกับวงการหนังฟิลิปปินส์เลย ได้ยินน่ะได้ยินได้อ่านมาบ้างว่าหนังเรื่องนี้เป็นหนึ่งในหนังบนทำเนียบคลาสสิคของฟิลิปปินส์และกระทั่งเห็นการอ้างถึงบ่อยๆ เมื่อกล่าวถึง world cinema

หมู่บ้านที่ถูกคำสาป ฝูงชนผู้ยากไร้และด้อยโอกาส การหวนคืนกลับบ้านของผู้พ่ายแพ้ให้แก่ความศิวิไลซ์และฟอนเฟะของเมืองหลวง ศรัทธาสุดกู่ ความรักที่เต็มไปด้วยอุปสรรคของชาวบ้าน และสารว่าด้วยการยืนหยัดและศรัทธาต่อตัวเองที่บอกออกมาโต้งๆ ฯลฯ เหล่านี้คือสิ่งที่เห็นได้บ่อยครั้งจากหนังประเทศโลกที่สามจำนวนหนึ่งที่เราได้เคยมีโอกาสผ่านตา

แต่สิ่งที่ทำให้เราทึ่งคือลวดลายและฝีมือในการสร้างสรรค์ การควบคุมบรรยากาศ มุมกล้อง การสรรหาและกำกับบรรดานักแสดงประกอบจำนวนประมาณฝูงชน และแน่นอนว่าต้องรวมถึงการกำกับฝูงชนที่แทบจะเรียกได้ว่ามหัศจรรย์แทบทุกฉากทุกตอน

แค่นี้ก็เกินพอแล้วที่จะทำให้เราอยากดูหนังเรื่องอื่นๆ ของ Ishmael Bernal

Yu Ha | South Korea | 2006

February 4, 2012

ก็ดี หนังสนุกดี แต่เรื่องราวแบบนี้ หลายฉากหลายตอน หลายสิ่งหลายอย่าง มันเห็นมาบ่อยแล้วจากหนังหลายต่อหลายเรื่อง ก็เลยรู้สึกเฉยๆ เสียน่ะนะ